Słownik

Zwra­cać uwagę, patrzeć, widzieć.

Co ja paczę?

Sto zło­tych.

Słowo kil­ku­dzie­się­cio­let­nie, chyba rówie­śnik dychy i patyka z rów­nie nie­ja­sną ety­mo­lo­gią.

siłow­nia, sala ćwi­czeń

– Mam wra­że­nie, że moja kon­dy­cja fizyczna nie jest naj­lep­sza.
- Nie martw się, pocho­dzisz tro­chę ze mną na pakier­nię, to na pewno będzie lepiej.
- Spójrz na tego gościa na przy­stanku!
- No, ten to dopiero cho­dzi na pakier­nię.

Słowo to jest czę­sto uży­wane wśród mło­dzieży, nie­rzadko o cha­rak­te­rze prze­śmiew­czym.

Pako­wać w zna­cze­niu ćwi­czyć, paker i paker­nia to słowa znane co naj­mniej od lat dzie­więć­dzie­sią­tych, a w lite­ra­tu­rze noto­wane od początku tego tysiąc­le­cia (hasło paker jest nawet w Uni­wer­sal­nym słow­niku języka pol­skiego). Formy zmięk­czone pakier­nia (także noto­wane w tek­stach) i pakier są chyba war­szaw­skie, tak jak wiele zmięk­czeń obcej pol­sz­czyź­nie grupy spół­gło­sek –ke-. Paker jest praw­do­po­dob­nie zapo­ży­cze­niem z nie­miec­kiego Pac­ker, cza­sow­nik pako­wać dosto­so­wał się do tego zapo­ży­cze­nia póź­niej. Paker2, ang. pac­ker to dziś pro­gram do kom­pre­so­wa­nia pli­ków.

Osoba z mar­gi­nesu; pocho­dząca z pato­lo­gicz­nej rodziny.

– Widzia­łeś tego gościa?
– Co za patola…