Słownik

Auto­bus

B. lp. = D. lp. kabana, B. lm = M. lm. kabany (jak w zna­cze­niu pod­sta­wo­wym)

Bizony, desko­rolki, gnioty, migi, ogórki, sztyw­niaki, trajtki, u-booty, ziutki, a nawet eko­logi (odmiana nie­mę­sko­oso­bowa) to różne nazwy potoczne war­szaw­skich auto­bu­sów, tro­lej­bu­sow i tram­wa­jów róż­nych marek. Naj­bar­dziej znane są ogórki, które wożą nas po mie­ście w Noc Muzeów. Przy tak boga­tej wyobraźni pasa­że­rów nie dziwi i kaban, ory­gi­nal­nie ‘wieprz’ lub ‘dzik’, stąd kaba­nos. Słowo to bywało uży­wane na ozna­cze­nie cze­go­kol­wiek dużego, jed­nak nie sły­sza­łem, by tak nazy­wano auto­busy. (W komen­ta­rzu wyko­rzy­sta­lem pracę magi­ster­ską nt. słow­nic­twa zwią­za­nego z komu­ni­ka­cją miej­ską w War­sza­wie, którą wła­śnie powstała pod moim kie­run­kiem).

Pie­nią­dze, kasa.

Chcesz browca, płać kabonę.

Szczu­pły, umię­śniony brzuch.

Widzia­łaś, jaki on ma kalo­ry­fer?

Kebab

Idziemy na kebsa?

Kieł­basa.

Chwała za Insta­grama, przy­naj­mniej na zdję­ciu kiełbę zoba­czy­łam 😉

Pozdro­wie­nia

Lovki, kis­ski, fore­verki z nad morza dla wszyst­kich!

link

jeśli możesz to pokil­kaj w kliki w poście u mnie!

Atmos­fera, styl, nastrój

Nie moje kli­maty.
Na pewno od wio­sny będzie zdo­bił i strzegł mojego tarasu, bo ide­al­nie wpa­so­wał się w jego kli­mat.

komen­tarz na por­talu spo­łecz­no­ścio­wym, na blogu.

Kom za kom?

nie­zły, fajny

sie­mano, znajde jakiś kon­kretny moni­tor 24–27″ do 1000zl?

Pała, jedynka – ocena szkolna.

Mam kosę z matmy i wiem, że przy­słu­guje mi warun­kowe, ale cho­dzi o to, że nie mam jak iść na poprawkę z róż­nych powo­dów.

„Ale kot” – mówi się o kimś, kto zro­bił coś nadzwyczajnego.

Coś małego.

Już w słow­niku war­szaw­skim (1900−1927) noto­wany jest ksiut jako piesz­czo­tliwa nazwa dzie­cięca. Rów­nie stare są w gwa­rze war­szaw­skiej ksiuty, czyli flirt, zabawy ero­tyczne (np. u Wie­cha). Ksiu­tek jest więc mocno osa­dzony w tra­dy­cji, choć w tej for­mie z przy­rost­kiem -ek jest to wyraz nowy, nie­no­to­wany w NKJP.

Żar­to­bliwe prze­kleń­stwo.

Kolejne eufe­mi­styczne prze­kształ­ce­nie naj­po­pu­lar­niej­szego pol­skiego prze­kleń­stwa. Samo kurde (nie wiem, skąd ta zamiana w na d) noto­wane jest w lite­ra­tu­rze już było już w latach sześć­dzie­sią­tych. Kur­dix jest prze­kształ­ce­niem nie tylko samego kurde, ale i kurvix zna­nej z bajek kapi­tana Bomby galak­tyki Kurvix. Nie wiem tylko, czy prze­kleń­stwo kur­dix jest rze­czy­wi­ście uży­wane, czy też oka­zjo­nalne.
Słowo źro­dłowe, nie­eu­fe­mi­styczne — kurwa — znane jest w pol­sz­czyź­nie (i noto­wane jako wyzwi­sko w rotach sądo­wych) już od XV w. Naj­praw­do­po­dob­niej kon­ty­nu­uje ono wspólny rdzeń indo­eu­ro­pej­ski *kour w zna­cze­niu jesz­cze nie­obel­ży­wym ‘kobieta nie­za­mężna’, ale już nie­miec­kie Hure i angiel­skie whore są rów­nie obe­lżywe jak pol­skie, tyle że uży­wane wyłącz­nie jako obe­lga, a nie wykrzyk­nik i prze­ryw­nik.